ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΕΛΑΓΙΑ

-Αλήθεια Πελαγία, λένε πως ο παππούς ήξερε πολλά

-Ο παππούς ήταν ένας μικρός σοφός

-Και όμως, δεν ήξερε καν να γράφει

-Ο παππούς έγραφε. Μονάχα γράμματα στρογγυλά, ολόκληρα και λίγα.

Ίσως και να φοβόταν να  γράψει πιο πολλά. Με ουρές, γραμμές, τελείες.

-Δεν είδα ποτέ στα γράμματα του ούτε μια παύλα

-Όταν στεκόμουν με τα μακριά μου πόδια πάνω στις γραμμές σήκωνε το μπαστούνι του ψηλά και το κουνούσε στον αέρα. Μου κανε νεύμα για να φύγω. Θρόιζε στον αέρα το ροζιασμένο ξύλο του. Ο ήχος του στέκεται ακόμη μες στα αυτιά μου.

-Και τα λόγια του ήταν στρογγυλά. Γεμάτα.

- Έμαθα πολλά απ’ τον παππού Λεμονιά. Και τον θυμάμαι. Όλες τις ώρες. Ακόμη και τις ήσυχες. Αυτές που δεν έχουν λόγια. Που έχουν μόνο ένα θρόισμα. Σαν ρόζοι ξύλινοι που γυρίζουν στο αέρα.