ΟΤΑΝ ΓΡΑΦΩ

Όταν γράφω η θάλασσα είναι μουντή.

Φοράω σανδάλια

και τσαλαβουτάω με τα πέλματα στη βροχή.

Οι σταγόνες πέφτουν σα μικρά ατσάλινα καρφιά

πάνω στην άμμο

σχηματίζοντας ουράνια αυλάκια στη γη.

Σκέφτομαι να αρχίσω να ρεμβάζω τα χρώματα του ήλιου.

Μα θα είναι για μια ακόμη φορά.

Έπειτα  κοιτάζω  το μεγάλο καράβι.

Που το ρίμαξε η αλμύρα.

Το μπλέ του γέμισε μεγάλες πληγές από σκουριά.

Μα θα είναι ένας ακόμη πίνακας.

Ώσπου πετάω τα σανδάλια στη στεριά.

Και σπρώχνω τη βάρκα που μου χάρισες μισοπέλαγα.

Καρφώνω μικρές γαρίδες στο αγκίστρι.

Είναι η πρώτη φορά.

Έπειτα γράφω για τα ψάρια.

Που δεν έπιασα ποτέ.

Γιατί δεν ξέρω να ψαρεύω.

Γιατί δεν μπορώ.

Είμαι θαλασσινή και όμως δεν έμαθα ποτέ.