Καλημέρα

Ακροβατώ
σ’ ένα μενεξεδένιο ουρανό
με τα ηλεκτρικά φώτα καρφιτσωμένα στο πέτο του
ξημέρωσε και τούτα τρεμοπαίζουν
σβήνουν αργά
και στο βάθος αχνοφαίνεται το ξημέρωμα

Ο ουρανός αγκάλιασε τη θάλασσα
και ο μενεξές μου σκόρπισε τα μωβ του ροδοπέταλα
κάπου στον ορίζοντα

Κάπου στον ορίζοντα χάθηκε και η σκέψη μου
ψάχνοντας να βρει τα άνθη που έχασε
να τα ενώσει ένα ένα
και να τα καρφιτσώσει πέτο της
να τα κουβαλά μαζί της
να τα σέρνει δίπλα της
να τα μυρίζει
και να βάφεται με το χρώμα τους

Μενεξεδένια σκέψη
και μια όμορφη γαλάζια μέρα
Καλημέρα