Φυσάει κρύος αέρας εδώ πάνω

Φυσάει κρύος αέρας εδώ πάνω…
Ξυράφι
σε μια παλιά μεταλλική μηχανή
που θερίζει
σκέψεις, ιστορίες και αναμνήσεις
Δύο λεπίδες, οι θύμησες πολλές

Γέρνεις, το στρώμα σου μονό, στρώμα αέρος
γέρνω και ΄γω
Στροβιλίζεται ο αέρας
εγκλωβισμένος σε πλαστικά τοιχώματα
στροβιλίζομαι και ‘γω
Στο τώρα, στο αύριο, στο χτες

Γέλια και καμώματα, Τώρα
και μια κρύα μάσκα που σε ναρκώνει
Μαζί και χώρια, Αύριο
και έπειτα, το Χτες
Χωρίς λόγια, χωρίς σκέψεις
και όμως, είναι χτες

Το ξυράφι με τις δυο λεπίδες
το χαρακώνει στο μπράτσο μου
και γω σου σφίγγω τα δάχτυλα
γιατί ματώνω…