ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΕΛΑΓΙΑ
-Αλήθεια Πελαγία, μέρες τώρα σε βλέπω να πετάς ανήσυχα από
κλαδί σε κλαδί
-Θαρρώ πως πετάνε μόνο οι σκέψεις μου Λεμονιά. Τρυπάνε τον
αέρα λες και είναι καταφύγιο
-Λέω πως λίγες φορές σε είδα έτσι
-Αυτή τη φορά Λεμονιά νομίζω πως ο κύκλος στενεύει.
Με πληγώνουν εκείνοι. Αλλιώτικοι. Μονάχοι.
Λες και ποτέ τους δεν έχουν δει τη θάλασσα.
Οι σκέψεις τους μπερδεύτηκαν πολύ.
Ζητάνε πολλά Λεμονιά.
Στύβουν τους ανθρώπους.
-Ρώτα και μένα Πελαγία. Τον ξέρω καλά αυτόν το πόνο.
Στάσου όμως. Θαρρώ πως έσκασε ένας ανθός εκεί ανάμεσα στα
φύλλα μου.
Παράταιρη εποχή…
Η Πελαγία στάθηκε.
Ο ανθός άνθησε την κατάλληλη εποχή.
Τον κοίταξε. Τον μύρισε.
Θαρρείς και ολόκληρος ο τόπος μοσχομύρισε με δαύτο.
Άνοιξε τα φτερά της διάπλατα.
Τώρα τρυπούσε τον αγέρα και εκείνος θρόιζε θαρρείς και
τραγουδούσε.
Ένα τραγούδι αλλιώτικο απλώθηκε διάσπαρτο στον αγέρα.
Η Πελαγία πήρε βαθιά αναπνοή.
Και η Λεμονιά την έχασε για λίγο από τον ορίζοντα...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου