ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ

-Είναι κάποιες φορές Πελαγία που ο ουρανός είναι αλλιώτικος.

Θαρρείς και αγριεύει.

Τα σύννεφα σχηματίζουν μικρούς δράκους.

Τότε, λέω πως στ’ αλήθεια φοβάμαι

-Μου λες πως φοβάσαι τους λευκούς και μαλακούς άσπρους δράκους Λεμονιά;

-Φοβάμαι τις μπόρες.

Ο ουρανός βροντοκοπά.

Λες και δεκάδες τεντζερέδια πέφτουν από τα βάθη του.

-Φοβάσαι τα μπρίκια και τα σουρωτήρια Λεμονία;

- Φοβάμαι τις καταιγίδες του καλοκαιριού.

 Η κυρά μου τρέχει στο μπαλκόνι και μαζεύει τις γλάστρες.

Τα μαλλιά της μοιάζουν σα μακριές βρεγμένες βελόνες.

Στη τελευταία καταιγίδα έσπασαν τα κλαδιά της τριανταφυλλιάς.

Τα κόκκινα τριαντάφυλλα σκόρπισαν σαν ζωηρές ηλιαχτίδες μέσα στη βροχή.

-Είναι όμορφες οι μπόρες του καλοκαιριού Λεμονιά.

Εγώ στέκομαι στη σοφίτα.

Μαζεύω τα φτερά μου και κοιτάζω ψηλά.

Όταν ανοίγουν οι ουρανοί κλείνω τα μάτια.

Τότε αισθάνομαι ασφαλής.

Τίποτα δε με φοβίζει.

Νιώθω λες και το χέρι του Θεού με έχει κλείσει στη χούφτα του.