ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑΣ ΔΡΟΜΟΣ ΜΕ ΠΕΤΑΛΟΥΔΕΣ


Υπάρχει ένας δρόμος με πεταλούδες
Πάνω από τo ποτάμι
Υπάρχει και ένας δρόμος με μικρούς δράκους
Που κοιμούνται εκατομμύρια χρόνια μέσα στη κοιλιά του βουνού
Στέκονται ακίνητοι
Είναι φτιαγμένοι από δισεκατομμύρια σταγόνες
Λένε πως κάποτε αυτές ήταν τα δάκρυα των ανθρώπων
Κάποιοι βουλιάζουν μέσα στη ψιλή άμμο
Άλλοι πάλι ίσα που ακουμπούν στη στάθμη του ποταμού
Αισθάνομαι δέος καθώς βλέπω αυτούς τους ογκόλιθους
Να κουβαλάνε στη ράχη τους αναρίθητο πόνο
Και να στέκονται αγέρωχοι πάνω σ’ αυτές τις αιώνιες πέτρες
Όταν μισοκλείνω τα μάτια θαρρώ πως ετοιμάζονται να βαδίσουν
Με μια τεράστια δρασκελιά
Θαρρείς για να δραπετεύσουν
Και να ανοίξουν τα φτερά τους
Σαν τις μικρές πεταλούδες που πετάνε πάνω από το ξυλόδρομο
Κάνοντας τις σταγόνες τους δυνατή βροχή
Μουσκεύοντας τη ράχη των ανθρώπων
ή τις μυτερές άκρες των ματιών τους
Αρχίζοντας το ίδιο αέναο κύκλο από την αρχή…

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις