ΣΗΜΕΡΑ ΜΙΚΡΕ ΜΟΥ ΠΡΙΓΚΙΠΑ

-Σήμερα μικρέ μου πρίγκιπα…

-…Μεγάλωσα πια, είμαι ένα μεγάλος πρίγκιπας, αιώνιος

-Για μένα θα είσαι πάντα ο μικρός πρίγκιπας με το λουλούδι

Που κοιμήθηκε εκατομμύρια νύχτες

Που χαμογέλασε εκατομμύρια φορές πάνω στ’ αστέρια

Λοιπόν, θα σου πω μια ιστορία

Είναι η ιστορία της γης

Θυμάσαι εκείνο τον πλανήτη;

Μια μεγάλη καλοκαιρινή νύχτα ξύπνησε με νεφέλες

Και μπόρες

Δυνατές αστραπές και μικρές καταιγίδες

Βρεγμένη από τη κορυφή μέχρι τα νύχια

Και οι μέρες άλλαξαν

Έγιναν χειμωνιάτικες, σύντομες, αλαφιασμένες

Κρύφτηκαν κάτω από ένα πέπλο

-Και η θάλασσα;

-Η θάλασσα έγινε μικρή

Και γκρίζα

Και μετά έγινε σκαλί

Ένα σκαλί για να ανταμώνει με τον γκρίζο ουρανό

Ενώθηκε το σύμπαν

-Ε τότε εγώ, σα γνήσιος μικρός πρίγκιπας, θα πάρω μια κλωστή

Και θα τραβήξω μια γραμμή πίσω από το φινιστρίνι

Και θα σταθώ επάνω στη γραμμή με τα χέρια ανοιχτά

Πρώτα θα σπρώξω προς τη θάλασσα

Και έπειτα θα σπρώξω προς τον ουρανό

Και θα τα διαχωρίσω

Η θάλασσα θα γίνει πάλι θάλασσα

Γαλάζια

Και ο ουρανός θα γίνει πάλι ουρανός

Γαλάζιος. Ανοιχτός. Και πεντακάθαρος

Έπειτα θα ρθει το καλοκαίρι

Οι μπόρες θα κοπάσουνε

Και το λουλούδι μου, θα γέρνει προς τον ήλιο

Εκείνος θα ναι ολοφώτιστος

Και η γη, εκείνος ο πλανήτης, θα αρχίσει να γελάει...