ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΕΡΑΝΟΥΣ

Στο  δρόμο με τους γερανούς

μπερδεύονται κτήρια χτισμένα με τούβλο

ξεφτισμένα σα λέξεις από το παρελθόν

Και ανάμεσα τους η θάλασσα

με  πλοία που ξεφορτώνουν αδυσώπητα

κάτω από τον ίδιο σκοπό

Θαρρώ πως ξεθωρισμένοι τοίχοι

ρέουν σα γλυκό κόκκινο κρασί μέσα στις φλέβες μου

μετουσιώνοντας το αλαργινό μου παρελθόν

σε τούτο το παρόν

Πίσω από κείνο το μεγάλο γυάλινο παράθυρο

Που σκιάζεται από το ψηλό βασιλικό

Και τη μορφή μου

Σα στέκομαι τα πρωινά και ατενίζω

Τον παράξενα όμορφο χορό τους

μαριάννα γεωργοτά