Η ΠΕΛΑΓΙΑ

Η Πελαγία γαντζώθηκε με τα πόδια της πάνω στο γερανό

Έμοιαζε περισσότερο με εκκρεμές παρά με πουλί

Καθώς αυτοί οι σιδερένιοι λεπτοί γίγαντες κουνιούνταν πέρα δώθε

Αυτή τη φορά θα έφτανε

Θα άνοιγε τα φτερά της και θα το κλεινε ολάκερο μέσα στην αγκαλιά της

Φτάνει πια τόσα βράδια που σάστιζε ατενίζοντάς το από τα κλαδιά της Λεμονιάς

Η Πελαγία εδώ πάνω ένιωθε πιο δυνατή

Θαρρείς και το πέταγμα της ήταν αλλιώτικο.  Ατσαλένιο.

Σαν νύχτωσε για τα καλά έκοψε τον αγέρα στα δύο

Η σκιά της ενώθηκε με τους γίγαντες και τρεμόπαιζε πάνω στη σκιά της θάλασσας

Μια μεγάλη παλίρροια κατέκλυσε τον ολοφώτιστο ορίζοντα

Και τότε η ελευθερία της ενώθηκε με το φως του μεγάλου φεγγαριού

Και το φως του φεγγαριού ενώθηκε με το υπέρτατο σύμπαν

Τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο ψιθύρισε η Πελαγία στο αυτί της Λεμονιάς

Και τότε όλα άλλαξαν για πάντα

μαριάννα γεωργοτά