ΜΕ ΡΩΤΑΣ ΠΩΣ ΓΡΑΦΩ

Με ρωτάς πως γράφω

Γράφω  με τη μουσική, τ’αστέρια

Με τα σύννεφα που  χορεύουν μέσα στην αυγή

Γράφω με τα χρώματα τ’ουρανού

Την ώρα που χαράζει η μέρα

Μωβ, σκούρο μπλε, πορτοκαλί, λευκό

Γράφω την ώρα που τα πουλιά σκορπάνε στις γραμμές

Την ώρα που χάνονται

Που χαιρετάνε τ’ άλλα πουλιά και ταξιδεύουν

Την ώρα που εκείνο το σπουργίτι γίνεται μια  κουκίδα

Και κολλάει πάνω στην Ανατολή

Την ώρα που κυλάω πάνω στην άσφαλτο

Εκείνη την ώρα γράφω

Άπειρες σκέψεις, χίλιες εικόνες

Και χρώματα

Και έπειτα νότες, που τραγουδάνε πάνω στις κλωστές

Στις κολόνες τις ΔΕΗ, στα σήματα του δρόμου

Παράξενο να γράφεις πάνω στους αιθέρες

Παράξενο να ζωγραφίζεις λέξεις με μακριές ουρές

πάνω στο θρόισμα των φύλλων

Κάθε πρωί

Και κάθε πρωί να τρέχεις να βρεις ένακομμάτι χαρτί

Για να χαθεί και αυτό κάποια στιγμή στα βάθη των ωκεανών

Και αύριο ποιος ξέρει…