ΚΙ ΟΜΩΣ ΔΕ ΡΕΩ ΣΥΧΝΑ

Κι όμως
Δε ρέω συχνά ανάμεσα σε συρμάτινα καλώδια
Μόνο…
Μόνο τις λίγες φορές που σε συναντώ
Μου τηλεφωνείς
Δεν έρχεσαι
‘Έρχεσαι
Κι όμως. Ποτέ δε μου τηλεφωνείς
Ακούω τη φωνή σου
Ενώ εσύ σπάνια μου μιλάς
Σε βλέπω
Ενώ έχω δισεκατομμύρια χρόνια να σε δω
Από την εποχή των παγετώνων
Κι όμως. Το απολίθωμα σου το ξέρω σπιθαμή προς σπιθαμή
Όπως και τα χνάρια σου πίσω από την πόρτα
Ποτέ δε με ξαφνιάζεις
Όπως δε σε ξαφνιάζω και γω
Σε ξέρω και με ξέρεις καλά
Έρχεσαι πάντα την ώρα που σε περιμένω
Μοιάζει τόσο με την ώρα που σε έχω παντελώς ξεχάσει
Τίποτα δε με ξαφνιάζει πια από σένα
Καθώς οι ώρες κυλούν, τα δευτερόλεπτα μακριά σου
Είμαι κοντά σου. Και είσαι κοντά μου
Είμαστε δίπλα και τόσο μακριά
Και είμαστε ένα
Ανάσα με ανάσα
Απόσταση και σπιθαμή
Αιωνιότητα και αγάπη

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις