ΣΕ ΓΝΩΡΙΣΑ ΤΥΧΑΙΑ

Σε γνώρισα τυχαία
Μέσα σε τετράγωνα κουτιά
Σε φόρμες και διασυνδεόμενα πεδία
Τίποτε πιο φυσικό
Συμβαίνει συχνά στο κόσμο των πλήκτρων
Και ενώ κανείς δεν επιτρέπεται να διαπεράσει το τζάμι…
Εσύ μετά από δύο μεγάλες δρασκελιές ορθώνεσαι μπροστά μου
Για σένα, μου λες, και φοράς ένα ριγέ πλεκτό μπλουζάκι
Αυτό το μωβ το έβλεπα καφέ πίσω από τους υγρούς κρυστάλλους, ψελλίζω
Και εσύ μ’ ένα σαρδόνιο χαμόγελο μου απαντάς
Αυτά τα μάτια τα έβλεπα πράσινα, τόσο πράσινα όσο είναι στα αλήθεια
Μου πιάνεις το χέρι
Ξαφνικά βρισκόμαστε μέσα σ’ ένα δίαυλο επικοινωνίας
Βλέπω τις συντεταγμένες από κοντά. Τελεστές. Συμπυκνωμένες εντολές.
Παύλες, ερωτηματικά, μεγαλύτερα και μικρότερα σύμβολα
Σα στέγες σπιτιών γυρισμένες ανάποδα
Σαν συρμάτινοι τοίχοι που έπεσαν
Κράτα με μου λες
Σε κρατώ
Δε μπορώ να κάνω αλλιώς
Αυτό τον κόσμο δεν το ξέρω καλά
Και τότε έρχεται εκείνο το απόλυτο σχήμα
Σχέσεις…μονολογείς
Ένα προς ένα, ένα προς πολλά…
Και το άπειρο
Δεν προλαβαίνεις να τελειώσεις τη λέξη
Και χανόμαστε
Ξαφνικά
Στο άπειρο…