ΑΝ Τ' ΑΓΑΠΑΣ

Καθώς κοιτώ το μεγάλο ολοστρόγγυλο πρόσωπό σου

θυμάμαι έναν ανθό λεμονιού δίπλα στα πράσινα παραθυρόφυλλα

και τα μεγάλα χοντρά του χέρια να χαϊδεύουν απαλά

και να κλέβουν θαρρείς κρυφά το λεπτό άρωμα του

Καθώς κοιτώ το δικό σου λεπτό πρόσωπο

παίρνω μια χούφτα χώμα από τα πόδια μου

και αγκαλιάζω απαλά της ρίζες της μικρής λεμονιάς

που φύτρωσε μονάχη δίπλα στο τζαμένιο παράθυρο

Κοιτάζω τα πουλιά και τον αέρα

τάχα να μου το ομολογήσουν

τάχα πως έσπειραν μαζί ετούτο το δέντρο στην αυλή

τάχα πως τον αντάμωσαν ανάμεσα στα σύννεφα

Και κείνα ψιθυρίζουν συνωμοτικά

πως ο μικρός λεμονανθός έγινε καρπός

και έπειτα χώμα

και το χώμα σκόνη που πέταξε ψηλά

στον ίδιο αγέρα που ανασαίνουμε εμείς και κείνος

και έβγαλε από τη τσέπη μικρούς λεμονανθούς

που έγιναν δέντρο και άνθισε στον κήπο μας

Καθώς κοιτώ το μεγάλο ολοστρόγγυλο πρόσωπο σου

και το δικό σου

είμαι σίγουρη πως είναι εδώ

και πως σαν μεγαλώσετε

θα αγαπάτε τους κήπους, τις λεμονιές και τα λουλούδια…