Το χταπόδι

Χτύπησε το τηλέφωνο.

-Τελικά να έρθουμε;

-Τελικά να έρθετε. Εμείς θα μείνουμε εδώ. Λόγω του καιρού, λόγω των καιρών, που καιρός για ταξίδια…και τα τοιαύτα…

-Έχω και ένα χταπόδι, να στο φέρω;

-Να το φέρεις.

Έτσι απλά, χωρίς δεύτερη σκέψη. 

Το χταπόδι έφτασε. Ταξίδεψε 500 χλμ οδικώς αλλά έφτασε. Οδικώς και αποβιώσαν. Ένα μεγάλο χταπόδι, αχτύπητο. Καταψυγμένο, αλλά φρέσκο. Ψαρεύτηκε προσφάτως στα νερά του Ιονίου, κατεψύχθη εγκαίρως σε κατάψυξη του ίδιου γαλαζοπράσινου πελάγους και ταξίδεψε βιαίως με Μερσεντές φέρουσα πινακίδες μεγάλου και ξακουστού νησιού των Επτανήσων. Προορισμός η συμπρωτεύουσα.

Πριν φτάσει όμως…

Έπεσα σε βαθιά σκέψη.

Τα πλοκάμια σύνολο οχτώ. Εμείς σύνολο εννιά.

Λείπει ένα πλοκάμι, από τις σπάνιες περιπτώσεις, γιατί συνήθως τα πλοκάμια περισσεύουν…

Ξαφνικά άστραψα.

Με τα κρεμμυδάκια! Χταποδάκι στιφάδο. Κρεμμυδάκι ποδαράκι, ποιος θα το καταλάβει;

Τελικά το κατάλαβε. Ποιος είδε το Θεό και δεν το φοβήθηκε; Ποιος είδε τον οδηγό της Μερσεντές και δεν τον φοβήθηκε; Γιατί σε τούτον έλαχε ο κλήρος.

Εγώ για σαρακοστιανό να φάω κρεμμυδάκι; Εγώ που απ’ το σαρακοστιανό μου δεν έλειπε η αστακομακαρονάδα και η κοκκινιστή γαρίδα και γενικά όλες οι ψαρούκλες νηστίσιμες και μη;

Εγώ, που λαχτάρησα μέχρι να το καταψύξω το οχτάποδο, εύκολη κουβέντα να ψαρεύεις στα ανοιχτά του πελάγου χωρίς βάρκα Mercedes, και να γυρνάς με άδεια χέρια, και να το αρπάζεις στο λιμάνι απ’ το καλάθι του ψαρά με το φουσκωτό και τα τέσσερα οχτάποδα (τι να τα κάνει τόσο;), και να τρέχεις σφεράτος μες τα άγρια χαράματα πριν σε πάρει πρέφα; Και να ταξιδεύεις 500 χλμ μ’ ένα κλεμμένο ψάρι στο πορτ παγκάζ, μια απλήρωτη ασφάλεια στο πρώτο ράφι, και με βενζίνη από την υπερχρεωμένη πιστωτική σου;

Εγώ, που για σαρακοστιανό λαχτάρησα να κάνω ένα ταξιδάκι; Σαν το παλιό καλό καιρό. Που θυσίασα τις ταβέρνες με τα θαλασσινά, τους χαλβάδες και τα τουρσιά, μόνο και μόνο για ένα ταξιδάκι; Που «θυσίασα»  τις ταβέρνες με τα θαλασσινά, τους χαλβάδες και τα τουρσιά, και είπα, δεν κάνω τουλάχιστον ένα ταξιδάκι; Ταξιδάκι δανεικό. Δανεικό και το χταπόδι (γιατί θα το επέστρεφα στον ερασιτέχνη με το φουσκωτό εν καιρώ, εν πολύ πολύ καιρώ). Να φάω μόνο ένα κρεμμυδάκι;

Η απάντηση ομόφωνη και ομόβροντη:

Δε λες καλά που έφαγες και το κρεμμυδάκι!

Έρχονται δύσκολοι καιροί! Δύσκολοι καιροί για πρίγκιπες, κοριτσάκι….

Σημείωση: Το χταποδάκι υπάρχει. Θέλει όμως χτύπημα. Μου είπαν να το βάλω

                στο πλυντήριο, όμως λυπάμαι λιγάκι…και το χταπόδι…και το  

                πλυντήριο…σίγουρα έχουν περάσει χειρότερες φουρτούνες, αλλά πάλι…

                Το κρεμμυδάκι δεν υπάρχει. Προς το παρόν.