Η ΠΕΛΑΓΙΑ ΓΥΡΙΣΕ

Η Πελαγία γύρισε

Πάνω στο λόφο, στο ξωκλήσι της Κυράς ανάβει τάματα

Μαζί της η σκιά μιας  ξερακιανής γυναίκας που όμως  φεύγει μακριά

Με το μαντήλι δεμένο σφιχτά στο λαιμό

Μάνα κάποτε

***

Οι  τουλίπες ξεθώριασαν κάτω από το ήλιο του Απρίλη

Στο λέω γιατί ρωτάς

Καθώς  χτυπάνε τα ντουφέκια πάνω στις πληγωμένες καλαμιές  φοβάμαι

Μη σε πληγώσουν

***

Κορίτσι κάποτε

Γυναίκα τώρα

Μέσα της πουλί

Πελαργός μπορεί

Μπορεί και να τη λένε Πελαγία

***

Πάνω από τα δέκα σκαλιά ολόκληρος ο τόπος που μεγάλωσε

Ποτέ της δε σκέφτηκε να τονε δει από ψηλά

Τώρα ανοίγει τα φτερά της

Και τον  θωρεί ολόκληρο. Γεμάτο. Καταπράσινο.

Μοιάζει με θάλασσα

Παίρνει βαθιά αναπνοή