Σ΄ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ

Σ’ αυτό το τραπέζι 
είσαι ο μόνος που πνέει την αύρα μιας αλλιώτικης μέρας
Μειλίχια
με πνοή που ίσα που ακούγεται 
με ένα χαμόγελο που ίσα που λυγίζει τα δροσερά σου μάγουλα
Μικρές ανάσες 
μικρά βλέφαρα 
που επουλώνουν τις ρωγμές της οχλοβοής
τις πληγές στα κόκκινα χείλη
Κουράστηκα αυτή την οχλοβοή
το θόρυβο
τις σειρήνες  που νομίζουν πως κρύβονται 
πίσω από τα κάγκελα της ταράτσας
Η ματιά σου με ξεκουράζει
σα μια ίσια νοητή γραμμή
που ισορροπεί πάνω στο κύμα της θάλασσας
που χτενίζει μαλακά τα ξέπλεκα μαλλιά μου
και μου ψιθυρίζει στο αυτί  μυστικά
Εγώ και συ 
είμαστε μια μαλακή μπάλα
που κολυμπάει στο όνειρο
Νιώσε μονάχα το απαλό άγγιγμα μου 
σα γινωμένο κατάλευκο σύννεφο 
στα ακροδάχτυλά σου
Και μετά μίλα μου μονάχα με σιωπές
Γεμάτες, μικρές, ολοστρόγγυλες σιωπές
που γεμίζουν τη μέρα μου…