ΔΕΝ ΚΛΕΙΝΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ

Δεν κλείνω τα μάτια όταν ο ήλιος φωλιάζει πίσω από τα σύννεφα

πίσω απ’ τους άγριους θάμνους κρύβομαι με τις χούφτες κλειστές

μη λαβώσω τους λευκούς ανθούς που μπερδεύονται στην ανάσα μου,

τις άχνες τριανταφυλλιές που πατούν τα ακροδάχτυλα,

τα ατίθασα πουλιά που κελαηδούν στα σκασμένα χαμόκλαδα

Δεν κλείνω τα μάτια όταν ο ήλιος χρωματίζει πορφυρές τις πλαγιές του

ανοίγω μονάχα τα διπλωμένα φτερά μου

και τινάζω τη σκούρα πάχνη του χειμώνα  απ’ τις πλάτες μου

Και καθώς τούτο το πέρασμα κυλάει στις κόκκινες φλέβες μου

σκάω σαν το τζιτζίκι απ’ το κουκούλι μου

γαντζώνοντας τα νύχια στις φλούδες των δέντρων

Γιατί ετούτα τα δέντρα αγκαλιάζει η απέραντη, ανοιξιάτικη θάλασσα

που στα άπατα νερά της ανοίγω τα μάτια