Υπάρχει θεός μαμά;

-Υπάρχει θεός μαμά;

-Υπάρχουν 12 μικροί θεοί, μικρή μου

-Και που θα τους βρω;

-Ρωτάς που κατοικούνε οι Θεοί;

Εύκολο και δύσκολο…

Να κρατάς ένα μπουκέτο κίτρινα αγριολούλουδα

Τα πράσινα χορτάρια  να γαργαλάνε τους γυμνούς σου αστραγάλους

Λευκά ανθάκια χαμομήλι να χαϊδεύουν με το γλυκό τους άρωμα

τις απαλές άκρες από τα ρουθούνια σου

-…Μαμάαα…θέλεις κάτι να πεις για τη μεγάλη μου μύτη;

-Θαρρώ πως είναι χάρισμα ετούτο. Θα βρεις πιο εύκολα το σπίτι των θεών. Θα κλείσεις τα μάτια, θ’ απλώσεις μονάχα τα χέρια σου και θα βαδίσεις. Όταν μικρά μυτερά φύλλα τσιμπήσουν διακριτικά τα δροσερά σου μάγουλα, άνοιξε διάπλατα τα μικρά όμορφα μάτια σου. Σπάσε ένα κλαδί ελιάς και λύγισε ώσπου να φτιάξεις μια βάση από στεφάνι

-Φτάνουν τα κίτρινα αγριολούλουδα;

-Δε φτάνουν.

Θα χρειαστεί να γυρίσεις τη πλάτη στην ήρεμη θάλασσα. Να στρέψεις το βλέμμα στον γαλανό ουρανό. Να πατήσεις σταθερά τα πέλματα στο μαλακό χώμα. Πρόσεχε, ενδιάμεσα ξεπετάγονται αιχμηρές πέτρες. Μη σε ξεγελούν τα ανάγλυφα πετραδάκια. Δίπλα στις αμυχές τους θα βρεις ολοκόκκινες παπαρούνες. Πλέξε τες με τα τρυφερά σου ροδοδάχτυλα γύρω από το στρογγυλό σου στεφάνι. Το νου στου στα μεγάλα βελούδινα φύλλα τους. Κόψε την ανάσα σου. Μπορεί να τα παρασύρει στον άνεμο.

-Μου αρέσει το λευκό μαμά…λες πως ταιριάζει;

-Πέταλα με πέταλα ταιριάζουν δεκάδες φορές, σε ότι χρώμα και αν διαλέξεις

-Και οι μαργαρίτες;

-Οι μαργαρίτες ταιριάζουν με όλα τα στεφάνια της γης. Απλά, αναπάντεχα φυτρώνουν γύρω σου. Μπορεί και να τις πατήσεις αν δεν κοιτάς τα μικρά σου δάχτυλα.

-Έφτιαξα δυο μπουκετάκια από μωβ κυκλάμινα. Θαρρώ πως θα τα δέσω πάνω στο στεφάνι, να κοιτούν αντικριστά το ένα τ’ άλλο, να γέρνει το ένα πάνω στο άλλο..

-… να κουβεντιάζουν με τη λουλουδένια τους φωνή…

-Τι όμορφο στεφάνι!

-Πόσο ταιριάζει με τις μικρές ολοστρόγγυλες μπούκλες σου!

-Και με τα ίσια μου μαλλιά;

-Και μ’ αυτά…περισσότερο όμως με το μικρό ολόλευκο μέτωπο σου. Τα μικρά πράσινα χορτάρια θαρρείς διαγράφουν τα αχνά λεπτά σου φρύδια.

-Και τώρα μαμά;

-Τώρα θα κοιτάς μονάχα την κορυφή του βουνού. Θα ακολουθείς και το παραμικρό του θρόισμα στο πέρασμα της Άνοιξης, κάθε αντάμωμα των πουλιών με τούτο, το παραμικρό ψιθύρισμα τους…

-Να ρωτήσω το όνομα του;

-Φυσικά. Όλυμπος

-Πώς θα είμαι σίγουρη πως είναι αυτό;

-Στάσου ψηλά στην κορυφή του και κοίτα τη θάλασσα. Μην προσπεράσεις με το βλέμμα σου τις άκρες των κλαδιών. Δες πως μπλέκονται ανάμεσα σε δυο υπέροχα γαλάζια. Το ένα είναι του ουρανού. Το άλλο είναι της θάλασσας. Κοίτα. Άκου.

-Και οι θεοί;

-Οι θεοί κοιμούνται αυτή την εποχή. Κάνε σιγά μην του ξυπνήσεις…