Με τη θάλασσα

Με τη θάλασσα
Ναι, μονάχα με τη θάλασσα μπορώ να κουβεντιάζω
Γιατί έφυγες
Και μου λείπεις
Και θαρρώ πως θα σε βρω στα γαλανά νερά της
Να τσαλαβουτάς στον αφρό της, να παίζεις με τα κύματα
Να απλώνεις τα χέρια και να νίβεις το πρόσωπο
Να σηκώνεις τα μάτια και να λούζεις τα καστανά μαλλιά σου

Και δίπλα στη θάλασσα
θα σε θωρώ και θα μπορώ να σου μιλήσω
θα χαϊδεύω τα βότσαλα και θα σου τραγουδάω
για όλα εκείνα που ποτέ μου δεν πρόλαβα
να σου πω και να σου δώσω

Και αν δε σε βρω σε μένα φτάνει
που θα έχω τη θάλασσα

Να με γαληνεύει με το χρώμα της
Να με γαληνεύει με τον ήχο της
Να με γαληνεύει με το βάθος της
Να με γαληνεύει με το απέραντο δικό της

Γιατί και συ με όλα τούτα με γαλήνευες
με το χρώμα, με τον ήχο σου
με το βάθος σου, με το απέραντο δικό σου