ΑΛΛΟΤΙΝΟ ΓΑΛΑΖΙΟ

Αλλοτινό γαλάζιο

Μονάχα δέντρα απολιθώματα

Και σπίτια με τοίχους μισούς

Χτισμένους πέτρα πέτρα με δάκρυα αναπάντεχα

Στο δρόμο για τη θάλασσα

Σε κείνη την απόκρημνη πληγή

Στην έξοδο

Που σκόνταφταν οι βάρκες

Μαζί και οι άνθρωποι

Και ας πιαστήκαν χέρι χέρι

Και ας γίνανε μια αγκαλιά

Εκείνη έγινε κλοιός

Και έπειτα

Σα μοίρα, σα χέρι θεού, σα χέρι ανθρώπου

Τους ένωσε για πάντα

Απόψε  το φεγγάρι φέγγει κατακόκκινο

Θαρρείς κι ανέπνευσε τη φλόγα

Θαρρείς για τους προστατέψει 

Απ' άλλο κακό

Τάχα μην ξαναμείνουνε μονάχοι

Στη μοίρα, στο έλεος του θεού, στα χέρια των ανθρώπων