Δώδεκα μικροί θεοί

Θέλω να γράφω με γράμματα μικρά και στρογγυλά, γεμάτα μέλι

Που δεν θα κρύβονται κάτω από αρχαίους θεούς

Που δεν θα τιθασεύονται από γραμμές ευθείες

Που θα κυλούν στο μέτωπο σα μπούκλες ατίθασες

και θα μιλούν για θησαυρούς άλλους

Αστερίες και κίτρινα κοχύλια

κομήτες διάφανους και απάτητους πλανήτες

Θέλω να γράφω με γράμματα γεμάτα κύκλους

που θα είναι σα μικρά ολόγιομα φεγγάρια στη σειρά

και θα κυλούν στη χούφτα μου

σα λαμπερά μαργαριτάρια

Που δε θα κόβουν σα λεπίδι τη καρδιά

Που δε θα μπήγουν τις γωνιές τους στο ζεστό κορμί μου

Μόνο θα τραγουδούν, νότες γλυκές και κυκλικές

νότες που θα με νανουρίζουν

Πάνω σε ένα λευκό χαρτί που θα λάμπει απ’ τη πάστρα

και θα με ταξιδεύει

Δεν θα έχουν όρους τα γράμματα μου

μήτε κανόνες, ούτε μέτρο

Θα τα διαβάζω την αυγή

και αυτή θα χαίρεται να μου γυρίζει την ηχώ τους

Και έπειτα στη πανσέληνο

καθώς βουλιάζει μες στο μωβ

και βάφει μια μια τις ουρές τους

Θέλω να γράφω γράμματα ολοστρόγγυλα

να τα μοιράζω σε πήλινες γαβάθες

και να ταΐζω τα πουλιά

και κείνα να τα τιτιβίζουν

Πάνω από σύννεφα λευκά και πουπουλένια

πάνω από ολόλευκες κορφές

στο γείσο των δώδεκα Θεών

Και έπειτα μ’ αυτά να γίνονται θαύματα μικρά

που θα γεννούν ανθρώπους στρογγυλούς

ατόφιους απ’ αγάπη