Η αύρα σου

Ισορροπώ

Σε μια μεγάλη επίπεδη επιφάνεια

Κοιτάζω γύρω μου

Όλα διατηρούν την απόλυτη τάξη τους

Επίπεδα πάνω σε επίπεδα

Ένα οριζόντιο νήμα μονάχα τα χωρίζει

Μοναδική κίνηση

ο μεγάλος έλικας που γυρίζει πάνω απ’ το κεφάλι μου

Και οι τοίχοι

που μπάζουν νερά από παντού

Παύω να ισορροπώ

Κόβω την ανάσα μου για να αφουγκραστώ

την απόλυτη ηρεμία

Με γυμνά πέλματα

κολλάω τα δάχτυλα στο μαρμάρινο πάτωμα

Βλέπω τη σκιά μου με τεντωμένα τα χέρια

να κολυμπάει στον υγρό τοίχο

Διακρίνω μια άλλη αύρα να θροΐζει

γύρω της

Νιώθω του χτύπους μου

Αργοί και ακανόνιστοι

Δεν τολμάω να με συνεφέρω

Μένω σε τούτη τη πλάνη

ένα ολόκληρο λεπτό της ζωής μου

και έπειτα ένα ολόκληρο λεπτό

χωρίς χτύπους και χωρίς σκιά

Η αύρα σου όμως

μένει εκεί

Και με κοιτάει

Και μου χαϊδεύει τα μαλλιά

Μ’ ένα πάνινο μαντίλι

σκουπίζει και την τελευταία σταγόνα

της υγρασίας γύρω μου

Μυρίζει βασιλικό

Και ξαφνικά ανασαίνω

Και αγκαλιάζω και την ελάχιστη

ρανίδα οσμής που πάλλεται δίπλα μου